Eylül 2016’da Robert Hoge NPR’ye küçük bir çocukken annesinin kendisine karşı hissettiklerini nasıl kabul ettiğini ve hak verdiğini anlattı.
“Doktorlar annemden bir günlük tutmasını istemiş. Mavi kaplı sevimli bir günlükte annem el yazısıyla bana karşı hissettiklerini yazmış. Annem bu günlüğü hiçbir zaman beden saklamadı.
Günlük hep yanında dururdu ya da yatağının yanındaki komidinin üstünde. Annemden ara sıra günlüğe yazdıklarını okumasını isterdim. Annem, günlükte bana karşı hissettiklerini çok açık ve dürüst bir şekilde anlatıyordu.
Hayatımın bazı dönemlerinde içinde bulunduğum durumdan endişelenmeye ve üzülmeye başlıyordum. Sonra ise hayatımın ortası kötü olaylarla geçen ancak sonu mutlu biten bir film gibi olduğunu düşündüm. Bunu düşünmemdeki en büyük neden de ailemin beni zamanında hastaneden eve getirmesi ve eve kabul etmiş olmasıydı.”