Çin’de bir adam, her gün omzuna koyduğu sopanın iki ucuna astığı büyükçe kovalarla, çalıştığı eve su taşırmış. Adamın su taşıdığı kovalardan biri çatlakmış. Sağlam kova içine doldurulan suyun tamamını eve ulaştırabilirken, çatlak kova yalnızca doldurulan suyun yarısını ulaştırabilirmiş. Bu durum aylarca devam etmiş. Adam her seferinde eve bir buçuk kova su taşıyabilmiş.

Kovalardan ise sağlam olanı görevini hakkıyla yerine getirmenin gururunu yaşarken, çatlak olan kova görevini yerine getiremediği için sürekli boynu bükük durmaktaymış.

Bir gün artık dayanamamış çatlak olan kova… Ve adama:

– Senden özür dilemek istiyorum! demiş.

“Neden?” diye sormuş adam.

Kova:

– Aylardır gövdemde bulunan çatlak sebebiyle, görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Sen ise benim bu kusurumdan dolayı emeğinin tam karşılığını alamıyorsun.Adam “Lütfen kendini suçlama!” demiş, “Lütfen eve dönerken yolun kenarındaki çiçeklere bir bakın!”.

Kova yol boyunca, yol kenarındaki güzel çiçekleri izlemiş… Sonra da çiçeklerin sadece yolun bir kenarında olduğunu fark etmiş… Eve varıldığında ise yine eksik getirdiği sudan dolayı üzülmekteymiş…

Eve vardıklarında adam:

– Gördün mü? demiş kovaya… Yolda sadece senin tarafında çiçekler vardı. Ben senin kusurunu bilmekteyim, o yol kenarındaki çiçekleri de ben ektim. Senin kusurundur o güzel çiçeklere hayat veren… Ben de o çiçeklerle her gün patronumun sofrasını süslemekteyim. Senin kusurun olmasaydı o güzel çiçekler yetişmezdi, patronum da evinde böyle bir güzelliği yaşayamazdı.